Kancelaria, Sakramenty św. i sakramentalia

Kancelaria mieszcząca się w Domu Parafialnym czynna jest w dni powszednie bezpośrednio po Mszy św., po wcześniejszym umówieniu się z Księdzem Proboszczem telefonicznie lub mailowo.

Kontakt

I. CHRZEST ŚWIĘTY

Zanim dziecko zostanie ochrzczone, najpierw Rodzice powinni zgłosić się w kancelarii parafialnej w godzinach urzędowania i zapisać dziecko do chrztu. Wówczas należy przedstawić Księdzu Proboszczowi następujące dokumenty::

1. Odpis skrócony aktu urodzenia z USC.
2. Dokładne dane tożsamości Rodziców dziecka
3. Imię i nazwisko oraz wiek i adres zamieszkania Chrzestnych.
4. Chrzestni powinni mieć przyjęty Sakrament Bierzmowania i być praktykującymi katolikami. Jeśli  Chrzestni mieszkają poza Nową Wsią Grodziską lub Sędzimirowem, to należy przedstawić zaświadczenie stwierdzające, że mogą pełnić funkcję rodzica chrzestnego wystawione przez Księdza Proboszcza miejsca ich zamieszkania – Rodzice Dziecka przedstawiają to zaświadczenie w kancelarii.
5. Jeśli Rodzice Dziecka mieszkają Nową Wsią Grodziską lub Sędzimirowem potrzebne jest także pozwolenie na chrzest w naszej Parafii, które wydaje ich Ksiądz Proboszcz.

CHRZESTNI:

Chrzestnymi mogą być osoby, które spełniają wszystkie poniższe warunki:
1. Są wystarczająco dorośli do pełnienia tego zadania (ukończone 16 lat).
2. Przyjęli już sakramenty: Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystię.
3. Należą do Kościoła katolickiego i prowadzą życie zgodne z wiarą i moralnością (zaświadczenie wystawia parafia zamieszkania chrzestnego lub chrzestnej). Nie wolno więc pełnić tej funkcji np. osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych czy młodzieży, która nie uczęszcza na katechezę szkolną.
4. Nie są naturalnymi rodzicami dziecka przyjmującego chrzest.

II. BIERZMOWANIE

jest sakramentem, przez który już wcześniej ochrzczeni otrzymują przez namaszczenie czoła i włożenie nań ręki szafarza dar samego Ducha Świętego, a przez namaszczenie charakterem jeszcze ściślej i doskonalej łączą się z Kościołem i mocniej są zobowiązani jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem

Moralny obowiązek przyjęcia bierzmowania.

Obowiązek przyjęcia sakramentu bierzmowania zaczyna być aktualny po przystąpieniu do pierwszej Komunii Świętej i osiągnięciu pewnego stopnia dojrzałości. Przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej są zobowiązani, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej.

Podczas bierzmowania kandydat zostaje namaszczony przez biskupa olejem krzyżma na czole na znak pieczęci duchowej, znamienia Ducha Świętego, które otrzymuje jako dojrzały wyznawca Chrystusa. Darem sakramentu bierzmowania jest Duch Święty, który daje moc i radość bycia świadkiem Chrystusa w ludzkiej społeczności, a także różnorakie dary, które umożliwiają odpowiedzialną współpracę w budowaniu chrześcijańskiej wspólnoty i aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła.

Wiek przyjmujących bierzmowanie.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa bierzmowanie było udzielane bezpośrednio po chrzcie zarówno dorosłym jak i dzieciom. W kościołach wschodnich utrzymała się ta praktyka do czasów współczesnych. Inaczej jest w kościele łacińskim, gdzie Stolica Apostolska upoważniła poszczególne Konferencje Episkopatu do ustalenia wieku odpowiedniego do przyjęcia tego sakramentu.

Konferencja Episkopatu Polski wydała 16.01.1975 r. instrukcję, wg której sakramentu bierzmowania należy udzielić młodzieży w wieku 14 – 15 lat. Obecnie w dobie reformy oświaty do bierzmowania przystępuje młodzież I klas ponadgimnazjalnych.

Szafarz bierzmowania.

Szafarzem zwyczajnym bierzmowania jest biskup. Władza bierzmowania przysługuje mu z tytułu święceń biskupich. W poszczególnych jednak wypadkach z ważnej przyczyny, jak np. bardzo duża liczba bierzmowanych czy brak czasu, może dobrać sobie do pomocy prezbiterów, aby udzielić tego sakramentu. W stosunku do osób znajdujących się w niebezpieczeństwie śmierci, bierzmowania może udzielać proboszcz, a nawet jakikolwiek prezbiter (kapłan).

Świadek bierzmowania.

Podobnie jak przy chrzcie, tak i przy bierzmowaniu przyjmującemu sakrament powinien towarzyszyć świadek i – jako kontynuacja życia sakramentalnego rozpoczętego chrztem św. – najlepiej, by był to któryś z chrzestnych. Jego powinnością jest troszczyć się, aby bierzmowany postępował jak prawdziwy uczeń Chrystusa i wiernie wypełnił zobowiązania, wynikające z tego sakramentu. Świadkiem bierzmowania może być ten kto:

  • Ukończył 16 lat życia, jeśli biskup diecezjalny nie określi innego wieku albo proboszcz lub szafarz nie uzna za uzasadnione dopuszczenie wyjątku.
  • Jest katolikiem bierzmowanym i przyjmuje Eucharystię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiednie do podejmowanej funkcji.
  • Jest wolny od jakiejkolwiek koniecznej kary, wymierzonej lub zdeklarowanej.
  • Jest chrzestnym bierzmowanego, a w przypadku przeszkód kanonicznych tych osób – jest wyznaczony przez przyjmującego bierzmowanie lub jego rodziców (w razie ich braku przez proboszcza lub szafarza bierzmowania); jest do tego odpowiedni i ma intencje pełnienia tego zadania.

Zaleca się by świadkiem był chrzestny lub chrzestna, albo ktoś bliski, najlepiej z rodziny, który zna i może potwierdzić, że kandydat jest dojrzałym chrześcijaninem.

Przygotowanie do sakramentu.

Na rodzicach i duszpasterzach spoczywa obowiązek troski o to, aby kandydaci zostali właściwie przygotowani do przyjęcia bierzmowania i w odpowiednim czasie do niego przystąpili. Przyjęcie tego sakramentu daje możliwość: wstąpienia do nowicjatu i dopuszczenia do święceń kapłańskich, do zawarcia małżeństwa oraz pełnienia zadania chrzestnego i świadka bierzmowania. Przyjmujący bierzmowanie wybiera sobie imię świętego lub błogosławionego patrona, który ma być przez niego znany, przyzywany i naśladowany.

Przygotowanie do przyjęcia bierzmowania trwa 3 lata i obejmuje:

  • Katechezy- mające na celu poszerzenie i ugruntowanie u kandydatów wiedzy religijnej oraz zachęcenie ich do służby bliźniemu.
  • Celebracje liturgiczne- które dają przygotowującym się do bierzmowania możliwość wtajemniczenia w liturgię, umiłowania Eucharystii, uczenia się życia we wspólnocie Kościoła.
  • Praktyki pierwszych piątków miesiąca – mające służyć dobru duchowemu kandydatów (możliwość pracy nad sobą i kierownictwa duchowego), uczestnictwo w nabożeństwach różańcowych, Roratach, Drogach Krzyżowych.

Warunki przyjęcia do bierzmowania dorosłych

Kandydat jest przygotowywany do przyjęcia sakramentu w swojej parafii.

Przy zgłoszeniu wymagane są następujące dokumenty:

  • zaświadczenie wydane przez miejscowego duszpasterza potwierdzające przygotowanie do przyjęcia bierzmowania oraz spełnianie odpowiednich kwalifikacji moralnych wymaganych od kandydatów do bierzmowania;
  • wypełnione świadectwo bierzmowania na specjalnym formularzu;
  • potwierdzenie przystąpienia do sakramentu pokuty przed bierzmowaniem;
  • metryka chrztu /do wglądu/

III. EUCHARYSTIA (w tym PIERWSZA KOMUNIA ŚW.)

Dni i godziny celebrowania Eucharystii w naszej Parafii zamieszczone są w zakładce

Msze św. i nabożeństwa.

Przygotowanie

Przygotowanie do pierwszej spowiedzi i pierwszej Komunii św. odbywa się w naszej Parafii w dwóch etapach:

  • dalszym – Rodzice zgłaszają dziecko u Księdza Proboszcza w zakrystii we wrześniu, w którym rozpoczęło naukę w I klasie szkoły podstawowej.
  • Bliższe – Rodzice zgłaszają dziecko u Księdza Proboszcza w kancelarii we wrześniu, w którym rozpoczęło naukę w II klasie szkoły podstawowej, celem uczestniczenia w cyklu parafialnych katechez sakramentalnych dla dzieci i dla Rodziców.

IV. POKUTA

W sakramencie pokuty Bóg przebacza grzechy popełnionych po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany także:

  • sakramentem nawrócenia;
  • spowiedzią świętą, lub
  • sakramentem pojednania.

SAKRAMENT POKUTY SPRAWOWANY JEST

  • w kościele parafialnym oraz w Sędzimirowie przed każdą Mszą św. w dni powszednie i po wcześniejszym zgłoszeniu się w zakrystii w niedziele i święta
  • w pierwsze piątki miesiąca od godz.16:30 w kościele Parafialnym

Sakrament pokuty ustanowił Pan Jezus w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział: 

“Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”
(J 20, 19-23).

Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego.

Aktami penitenta są:

  • żal za grzechy
  • spowiedź przed kapłanem
  • postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia

Żal za grzechy (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.

Spowiedź święta jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.

Kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.

Po wyznaniu grzechów z żalem, penitent otrzymuje pouczenie i pokutę, po czym kapłan udziela rozgrzeszenia, wypowiadając słowa:

“Bóg Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat za sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:

  • pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
  • pojednanie z Kościołem,
  • darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
  • darowanie, przynamniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów,
  • pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
  • wzrost sił duchowych do walki ze złem.

V. SAKRAMENT CHORYCH

Kościół sprawując duszpasterstwo chorych spełnia polecenie Pana Jezusa, by troszczyć się o chorych. Troskę tę okazuje Kościół nie tylko odwiedzając chorych, lecz także podnosząc ich na duchu przez sakrament namaszczenia. Czyni to w czasie trwania choroby oraz wtedy, gdy chorzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.

Człowiek chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę.

Sakrament chorych chrześcijanin może przyjmować ile razy zostaje dotknięty ciężką chorobą; również wtedy, gdy nastąpiło nasilenie choroby lub przygotowywany jest do zabiegu, operacji.

Namaszczenia chorych udzielają kapłani, używając oleju poświęconego przez biskupa, a w razie potrzeby przez kapłana, który namaszcza chorego.

Do istoty tego sakramentu należy namaszczenie czoła i rąk chorego, z towarzyszącą modlitwą o specjalną łaskę płynącą z tego sakramentu.

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych :

  • zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla dobra chorego i całego Kościoła
  • umocnienie do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień związanych z chorobą lub starością,
  • przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty
  • powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu chorego
  • przygotowanie na przejście do życia wiecznego

 

Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec cierpienia z powodu choroby czy starości, a także cierpienia duchowego (w które wchodzą depresje, nerwice, zranienia z przeszłości, nieumiejętność przebaczenia innym i wybaczenia sobie) oraz zagrożenia życia (nieuleczalna choroba, nieuchronna śmierć).

Zasadniczo Ksiądz Proboszcz odwiedza zgłoszonych chorych w ich domach w każdy pierwszy piątek miesiąca w Nowej Wsi od godz. 09:00, a w Sędzimirowie od godz. 11:00. Jest także do dyspozycji Parafian na każde nagłe wezwanie (zob. zakładka kontakt).

VI. KAPŁAŃSTWO

Kandydat do kapłaństwa, po złożeniu egzaminu dojrzałości zgłasza się w kancelarii Parafialnej, celem uzgodnienia z Księdzem Proboszcze wszelkich szczegółów i skompletowania dokumentów niezbędnych do złożenia podania o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy oraz na studia na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu.

VII. MAŁŻEŃSTWO

Jest to sakrament w którym Chrystus konsekruje narzeczonych na szafarzy wzajemnej miłości i czyni ich współpracownikami Boga w wielkim dziele przekazywania życia. Jest to przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz na rodzenie i wychowywanie potomstwa.

Zawierane między ochrzczonymi zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

W celu zawarcia Sakramentu Małżeństwa narzeczeni winni zgłosić się do Kancelarii Parafialnej co najmniej trzy – cztery miesiące przed planowanym ślubem przynosząc następujące dokumenty:

  • Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające, że między narzeczonymi nie zachodzą przeszkody prawne do zawarcia kontraktu cywilnego (zaświadczenie jest ważne sześć miesięcy).
  • Świadectwo chrztu (Inaczej metryka chrztu. Świadectwo znajduje się w parafii, w której katolik został ochrzczony. JEST WAŻNE sześć MIESIĘCY!).
  • Świadectwo bierzmowania (zazwyczaj jest wpisane na świadectwie chrztu, ale jeśli nie ma tam adnotacji, to trzeba je uzyskać w parafii, której narzeczona/ny przyjął ten sakrament).
  • Zaświadczenie ukończenia katechezy przedmałżeńskiej (tzw. nauki przedmałżeńskie i poradnictwo rodzinne).
  • Dowody osobiste w celu stwierdzenia tożsamości.
  • Jeśli któraś ze stron nie ukończyła 18-stu lat życia, zgłasza się w Urzędzie Parafialnym z rodzicami, aby wyrazili na piśmie zgodę zawarcia małżeństwa.
  • Jeśli oboje Narzeczeni mieszkają Nową Wsią Grodziską lub Sędzimirowem potrzebne jest także pozwolenie na ceremonię w naszej Parafii, które wydaje Ksiądz Proboszcz jednej ze stron

Przed zawarciem małżeństwa narzeczeni powinni:

  • Uczestniczyć w naukach przedślubnych w Poradni Rodzinnej (o ile jeszcze nie uczestniczyli).
  • Przystąpić do sakramentu pokuty (przynajmniej dwa razy od dnia zapowiedzi, a koniecznie DZIEŃ przed ślubem)
  • Dołączyć do protokołu świadectwo wygłoszenia zapowiedzi (jeśli jedno z narzeczonych mieszka w innej parafii) z adnotacją o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa.

Z kompletem dokumentów należy zgłosić się do kancelarii parafialnej minimum pół roku przed planowaną datą ślubu w celu spisania, przewidzianego prawem kanonicznym, protokołu przedślubnego.

Po spisaniu protokołu zostaną wypisane zapowiedzi, które należy dostarczyć do parafii zamieszkania. Oczywiście sam zamiar zawarcia małżeństwa można zgłosić Księdzu Proboszczowi dużo wcześniej, celem zarezerwowania wybranej daty i godziny ceremonii ślubnej.

VIII. POGRZEB KATOLICKI

Rodzina osoby Zmarłej zgłasza się do kancelarii parafialnej z aktem zgonu z USC, zaświadczeniem o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku, jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu ( zaświadczenie od kapelana szpitala).

Jeśli pogrzeb odbywa się poza parafią zmarłego, należy przedstawić zaświadczenie, że zmarły był wierzącym i praktykującym katolikiem i ma prawo do pogrzebu katolickiego, na który poza parafią wyraża zgodę Ksiądz Proboszcz ostatniego miejsca zamieszkania osoby Zmarłej.

Dopiero po dopełnieniu tych formalności oraz ustaleniu daty i godziny ceremonii pogrzebowej, a także po wybraniu odpowiedniego miejsca na cmentarzu, Rodzina powinna udać się do wybranego przez siebie zakładu pogrzebowego.